Op en onder water in Thailand

Na het reizen in Birma, was het tijd om te relaxen op de Thaise eilandjes. Dat begon iets minder relaxt in Koh Samui omdat Erwin een diepe vleeswond opliep in het zwembad aan zijn voet. Zo diep dat hij naar het ziekenhuis moest. Dokter durfde het niet te hechten in verband met infectiegevaar. Afin, een tetanusprik, een antibiotica kuur , een dagelijkse bezoek aan het ziekenhuis voor het schoonmaken van de wond en het advies om 10 dagen niet in water (ook geen douchewater) te komen, klinken niet als de ideale omstandigheden voor een STRANDvakantie.
We overwogen de reis eerder af te breken, maar na de nodige foto’s van het herfstweer in Nederland, besloot Erwin dat hij toch liever onder een palmboom herstelde in plaats van thuis. Dat bleek een goed besluit; zijn wond herstelde sneller dan verwacht.


Wat heerlijk om de reis toch hier af te sluiten!! Fijne bungalow aan het strand, lekker spelen met Pip en Mees, boekjes lezen, zwemmen en vooral -hoe kan het ook anders- heel erg lekker eten. Altijd wel een foodmarket in de buurt….blijft een favoriete bezigheid voor ons allevier. Kinderen mogen alles zelf bestellen wat ze zien aan eten. Prachtig hoe ze elke keer opnieuw overal op af stappen en met glimoogjes en een bakje eten in hun hand terug komen. Het zijn net twee kliko’s, je kunt er alles ingooien ;-)

Na een paar dagen voelt Erwins voet ietsje beter en durft hij het aan met de boot naar het volgende eiland te reizen (koh phangan). De hotelmanager zag al snel hoe dol we waren op de massages hier en vroeg of we niet eens een ECHTE massage wilden. Hij kende de oprichters van de massageopleiding. Prima joh, doe maar. Kwam een bijzonder vriendelijk glimlachend stel aanlopen. Ze spreidde hun massagematjes uit. De kinderen wilden ook. Prima. Zij eerst. Ze lagen volledig ontspannen op hun matjes. ‘you want relaxing or healing massage?’ ‘relaxt, want dat woord ken ik mam’ zei Mees. ‘doe mij maar de andere dan’ zei Pip. Vervolgens zagen we Pip in de meest uiteenlopende poses gevouwen worden. Soort cirque du Soleil, maar dan anders. Ze had de grootste lol samen met die masseur. Als hij ook maar een kwart van dit soort fratsen bij ons uit ging halen, dan stonden ons 60 lange en pijnlijke minuten te wachten.

Toen waren wij aan de beurt. De masseur zei: original thai massage starts only with feet, no hands. En voor ik het wist zette hij zijn hakken op mijn voetzolen en liep hij drukpunt voor drukpunt via mijn benen en billen over mijn rug heen. Ik kermde het uit van de pijn. Hij glimlachte vriendelijk en zei: ‘good for tension’. En ik maar denken dat ik al relaxt was na al die weken reizen. Niet te doen. Ik hoorde Erwin zachtjes lachen, die dacht waarschijnlijk toen nog dat hij er beter vanaf zou komen bij dat lieve kleine ranke thaise dametje met haar glimlach. Helaas.. Met haar pezige vingertjes legde ze in een seconde letterlijk de vinger op de zere plek. Vijf minuten later zag ik hoe ze Erwin in een houtgreep nam en alle kanten op knakte. Uiteraard met diezelfde vriendelijke glimlach op haar gezicht. Erwin had al een jaar last van zijn nek. Zijn nekwervels bleken niet helemaal goed te staan, ze heeft hem ‘even’ rechtgezet. Ken je dat geknak in je vingers? Nou dat geluid hoorde ik ongeveer elke 5 minuten, gevolgd door zacht gegrom van Erwin.
Hoe vreemd het ook klinkt: na een uur als een elastiek opgerekt te zijn, er 20 x over je heen is gelopen, voelden we ons allebei letterlijk als herboren. We zijn als een blok in slaap gevallen en werden de volgende ochtend enigszins beurs wakker. Erwins nekpijn is weg en ik voel me net een relaxte stuiterbal; heb energie voor 10!

We besloten door te gaan naar Ko Tao, waar je prachtig kan duiken. We vonden een Nederlandse duikschool en kregen de tip plastic pleisters te kopen voor Erwins voet. Wellicht kon hij daar toch mee snorkelen en duiken. Yeah! Pleister er op, tape erover heen en gaan!

Snorkelen was prachtig. Pip vond het maar lastig, zo’n buis (snorkel) waar steeds water in kwam.….Mees vond het helemaal te gek. Grootste gedeelte van de dag bracht hij op en onder water door. Eigenlijk zou hij nog liever met een tank op zijn rug gaan zwemmen. ‘Dan hoef ik helemaal niet meer boven water te komen’. Nog 3 jaar geduld houden, dan mag hij zijn duikbrevet gaan halen. Dat trok Pip ook over de streep om weer verder te oefenen met snorkelen. Oefenen in het zwembad waar ook duikers aan het oefenen waren deed wonderen. Grappig gezicht, 2 kindjes die steeds onder water doken om te zwaaien naar de duikers.

Duiken was voor mij alweer even geleden, maar dat mocht de pret niet drukken. Het is net als fietsen, je verleert het niet. Heerlijk om weer onder water te zijn! Ik vind het altijd zo prachtig; alsof je in een mega aquarium rond zwemt. Het enige dat je hoort is je eigen ademhaling, dat maakt het ook nog eens rustgevend! Uiteindelijk durfde Erwin ook het duiken aan met zijn voet. Dat hadden we allebei echt niet meer verwacht. Zo tof! We wisselden af: een van ons onder water, de andere boven water, met snorkels, spelend op het strand of al suppend (surfplank met peddels). Nieuwe hobby van de kids….geloof dat we dat in Nederland ook maar eens gaan doen…

Omdat we meer tijd op en onder water hadden doorgebracht, kregen we eigenlijk vrij weinig mee van de bomaanslagen hier in Thailand. Pas toen we de boot naar Surat Thani boekten, lazen we dat er 2 dagen ervoor 2 bommen waren ontploft. Wat vreselijk en wat een vreemde gewaarwording; op Ko Tao was er helemaal niks merkbaar. Niemand sprak erover, geen zichtbare maatregelen. Bij aankomst in Surat Thani was er ook niks merkbaar. We hebben 1 controlepost met militairen gezien. Op het nieuws kwam er vanalles voorbij: over een omgevallen hek, een gestrande dolfijn en nog meer ‘komkommertijd’- nieuws. Verder niks! Geen woord over de aanslagen…..Bizar!

We kijken terug op een prachtige reis door Birma en een relaxte vakantie in Thailand. Met leeg hoofd en opgeladen batterij weer terug naar Nederland! De kindjes hebben hun bestelling al doorgegeven aan het thuisfront: KAASFONDUE!! Is het er al weer voor daar?

Sawa Dee Ka!