Birma; met recht het gouden land!

Bij het landen in Mandalay wordt ons direct duidelijk waarom Birma het gouden land wordt genoemd: de gouden tempels steken als paddenstoelen boven het landschap uit. Een sprookjesachtig en haast surrealistisch aanzicht, zowel vanuit de lucht, als vanaf de grond. De kinderen beginnen met het tellen van de tempels in de bus op weg naar het hotel. Na tien minuten zijn ze er klaar mee, omdat ze de tel kwijt zijn. Minstens evenredig vertegenwoordigd zijn de monniken, tot grote vreugde van onze eigen BirMees; hij gilt het uit bij het zien van de eerste monniken. Blijft een prachtig gezicht, zo’n uitgelaten zwaaiend blond jongentje en de soms verbaasde, maar altijd nieuwsgierige blikken van zijn in oranje en rode doeken geklede ‘vrienden’.

Er hangt een rustige, vriendelijke sfeer hier. We voelen ons meteen op ons gemak. De Birmezen zijn ongekend vriendelijk en behulpzaam. Iedereen zwaait, lacht en groet, niet op een opdringerige manier. Het valt de kinderen ook op. ‘In Bangkok moest ik soms wel 10 keer no zeggen tegen een verkoper, hier doen ze dat helemaal niet.’

Pip en Mees zijn met hun blonde haren en lichte ogen een ware attractie. Als we bij een hotel inchecken, ligt het personeel binnen een paar minuten op de grond met de kinderen te spelen. Op straat willen mensen met ze op de foto en als de kinderen ‘dag’ (tata) of ‘bedankt’ (chezupa) in het Birmees zeggen is het hek helemaal van de dam. Mees wil eigenlijk het liefst alleen met monniken op de foto. Pip geniet zichtbaar van alle aandacht en neemt rustig de tijd. Bij een tempel stonden er op een gegeven moment wel 10 Birmezen met een camera. Ze bleef rustig en geduldig en zei: ‘zo, ik geloof dat ik fans heb hier’.

Communiceren is wat lastiger hier, omdat er weinig mensen zijn die goed (of voor ons verstaanbaar) Engels spreken. Met handen en voeten en onze 3 woorden Birmees komen we een heel eind. Natuurlijk krijgen we hier vaak de standaard vragen waar we vandaan komen en waar we naar toe reizen. Maar minstens net zo vaak starten ze met de vraag: you feel happy in Myanmar? Een vraag die we tijdens al onze reizen eigenlijk niet eerder hoorden.

Mandalay

Mandalay ligt in een dal en is verdeeld in blokken en straten, waar voornamelijk met minibusjes en scooters -en enkele andere redelijk ondefinieerbare voertuigen - wordt gereden. Buiten de stad zien we wat paard en wagens en ‘koe-wagens’ zoals Pip het noemde. Taxi’s zijn er niet veel te vinden. We huren een scooter, omdat dat ons de meeste bewegingsvrijheid geeft om te gaan te staan waar en wanneer wij dat willen. We zijn net Bob en Annie de Rooij. De kinderen gieren het uit van de pret. Erwin heeft de Birmese rijstijl in een mum van de tijd onder de knie. Er is maar 1 regel: wie het hardste toetert heeft voorrang. De kans op een botsing is klein. We vallen nogal op hier door lengte en kleur haar. Ook in het verkeer zijn we een soort bewegende attractie. Mensen lachen en zwaaien en blijven op veilige afstand. Wel zo fijn, langzaam haal ik mijn nagels uit Erwins zij…;-)


Onze Bob en Annie-brommert blijkt een gouden greep; in een mum van tijd crossen we van hot naar her. We komen langs de beeeldhouw-buurt waar boeddha’s in alle soorten en maten worden gemaakt, langs de jade-markt waar de mensen vol trots laten zien hoe ze enorme blokken jade verwerken. Ze krijgen allebei een stuk jade van een mevrouw, die ze bewaken met hun leven. In het volgende blok wordt goud papier gemaakt. Het goud wordt eerst met hamers platgeslagen tot flinterdunne velletjes, die vervolgens op papier wordt gelegd. Klinkt simpel, maar is een monnikenwerk waar men 4 jaar voor moet leren. Het goud is zo dun dat het oplost als je het vastpakt.

Het grootste boek ter wereld

We bezoeken een tempel waar maar liefst 1764 pagodes staan. In elke pagode staat een bladzijde uit het boek van Boeddha in graniet gegraveerd. Toen de laatste koning werd beëdigd hebben monniken het voorgelezen, waar ze zo’n 6 maanden non stop mee bezig zijn geweest.

De kinderen waren vooral zwaar onder de indruk van de grote gouden Boeddha in de hoofdtempel. Daar werd hardop gebeden. Heel stil gingen de kinderen op een matje zitten kijken en luisteren. En daar werden wij dan weer even stil van.

Het monnikenhuis

Ook bezochten we een klooster, waar jongens worden opgeleid tot monnik. Weer zo’n serene rust en warm welkom. Mees zijn ogen worden groter en groter bij het zien van al deze monniken in het ‘monnikenhuis’. Hij wil graag alles weten over hoe de monniken leven, hoe lang hun school duurt en waarom er zoveel honden in het klooster lopen. We leggen Mees uit dat monniken hier geloven in reïncarnatie en daarom dus goed zorgen voor dieren. ‘’Alleen voor honden?’’ Nee, voor alle dieren, want misschien is het wel een voorouder geweest’. Hij denkt lang na en zegt vervolgens: ik denk dat Grootje (overgrootoma) een boom is geworden. Dan blijft ze op dezelfde plek staan en kan ik haar weer zien. En weer zijn we stil.

We raken in gesprek met een jonge monnik die al een jaar of 7 in dit klooster woont. Hij stelt zichzelf voor als Wesley Snijder. Ik zie behalve zijn lengte geen overeenkomsten ;-) Wesley vindt het geweldig om zijn Engels te oefenen en vertelt over hun ‘opleiding’ tot monnik. We vertalen het voor de kinderen. Als ik vertel dat ze hun dag beginnen en eindigen met mediteren, vraagt Mees wat dat is. Ik leg het hem uit. ‘o, ik kan ook goed ademhalen, stilzitten en nadenken, hoor, ik kan ook wel monnik worden.’’

Kinderen tot 7 jaar in opleiding voor monnik dragen witte doeken, zijn ze eenmaal monnik dragen de jongens rode of oranje gewaden, de meisjes roze. Pip is in haar nopjes dat er ook meisjesmonniken bestaan. In tegenstelling tot haar broer voelt ze geen enkele behoefte om non te worden. ‘ik vind roze een mooie kleur, maar verder moet ik dan te veel lopen en mijn haar afknippen.’

Onderweg komen we een groep monnik-meisjes tegen die met hun dagelijkse aalmoesceremonie bezig zijn. Ze gaan dan zingend in een rij de straat op, waar mensen eten, geld en snoepjes in hun bak doen.

Voor zonsondergang rijden we de heuvel op en genieten we van het prachtige uitzicht over Mandalay! De bergen, de pagodes, het water….wat een land!!