De acrobaatvissers op het Inle meer
Door: Frouke
Blijf op de hoogte en volg Erwin, Frouke, Pip, Mees
25 Juli 2016 | Myanmar, Inle
Een keer per week is er een grote markt, toevallig precies op de dag dat wij een longmailboot hadden gehuurd. De dag ervoor waren we Henk tegen gekomen, een Nederlandse man die sinds zijn pensioen op reis was gegaan. De kinderen waren onmiddellijk grote fan en adopteerden hem als surrogaat opa. Hij had het Brabantse accent van opa Cees en even veel -of weinig- haar als opa Leo. Op de longmailboot werden 5 stoelen neergezet met reddingsvesten en regenjassen. Iedereen aan boord en gaan!
Na een kwartiertje varen zagen we de eerste vissersboten al aan het werk. Ze staan hier met netten en rieten korven, balancerend op 1 been op de boot. Niemand die ons uitgelegd kreeg waarom deze manier van vissen ze brengt, behalve dat het er werkelijk meesterlijk uit ziet. Het lijkt haast op een soort Kung Fu oefening zoals ze met gestrekt been die viskorf het water in gooien. Vanaf onze boot hebben we prachtig uitzicht op dit waterballet. Mees vindt het prachtig. ‘Kijk, een vissersacrobaat!’
Ondertussen onderwerpt Pip opa Henk aan een kruisverhoor. Hoe oud hij is, wanneer hij jarig is, waar zijn vrouw is, waar hij woont, of hij kinderen heeft. Nadat ze Henk zijn levensverhaal had ontfutselt, werd Henk tijdens het varen, wandelen en eten bijgepraat over haar leven. Dat begon uiteraard met het feit dat ze 6,5 -maar eigenlijk bijna 7- was. Over groep 4a waar ze naar toe ging na de vakantie, maar ook over burgemeester Aboutaleb, de baas van Rotterdam. ‘Ken je hem? Aboutaleb? Nee? Ikke wel. Ik ben al met hem op de foto geweest bij de marathon. Ja, das ver hoor, wel 42 kilometer. En wist je dat Feyenoord een prijs had gewonnen? Ze kregen een beker op het stadhuis, waar Aboutaleb ook woont. En ik heb het dus allemaal gezien he, dat ze die beker kregen.’
Opa Henk probeerde er als Eindhovenaar nog iets over PSV tegenin te brengen, maar daar haalden de kinderen hun neus voor op. Na Pip nam Mees het stokje over en praatte Henk bij over zijn zwem- en judoles. Tussen de spraakwatervallen door bezochten we de drijvende markt, lunchten we op het water, bezochten we een weverij waar ze stoffen maakten van lotus, katoen en zijde. (Nooit geweten dat er in de stengels van de lotusbloemen zulke sterke draden zitten dat je er daadwerkelijk stof van kan maken.)
We varen door verschillende dorpjes. Mooi om te zien hoe het hele leven zich hier afspeelt op het water. Tempels, kleuterscholen, restaurants en zelfs hotels op het water. In alle soorten en maten. Grotere huizen hebben er een apart hok bij waar varkens worden gehouden, tot grote hilariteit van de kinderen. Henk kreeg meteen een aparte voorstelling varkensgeluiden. De bofkont ;-)
Tegen vieren meerden we weer aan bij ons dorp. Na een warm afscheid werd opa Henk weer vrij gelaten en was het tijd voor happy hour waar ze ‘real Carribean rum from Birma’ schonken. Mees eet twee volle borden spaghetti en lijkt weer helemaal de oude…
Wat een heerlijk dorpje is Inle! Klein, gemoedelijk, met een paar goede restaurantjes. We genieten enorm van een Frans tentje waar ze vers afgebakken stokbrood, chocolade croissants en geitenkaas salade serveren. Zooooooooo lekker na alle rijst!
Opgeladen de nachtbus in…op naar Yangon!
-
25 Juli 2016 - 20:36
Oma Jet:
Wat een verrassend land is Birma.
Allerlei dingen komen voorbij die ik niet wist. Nu ook weer stokbrood.
Leuk om te lezen hoe de kids zich thuis voelen bij opa Henk.
Opa Henk zal het wel leuk gevonden hebben twee van die babbelaars.
Ik heb vandaag mijn werk tabé gezegd en ga met pensioen.
Een groots feest viel me ten deel en ik voelde me echt de koningin van de Keyzer.
Intussen heb ik niet meer kunnen bellen en nu is het te laat.
Morgen nog een keer...
Heel veel plezier en nog meer liefs van ons!!!!XXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley