Spinnenpoten in Cambodja
Door: Frouke
Blijf op de hoogte en volg Erwin, Frouke, Pip, Mees
27 November 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
Bij zonsopgang kleuren de straten van Luang Prabang oranje. Niet van de zon, maar van de monniken. In lange rijen trekken zij door de straten voor hun dagelijkse aalmoesceremonie. Langs de weg staan ochtend na ochtend mensen met rijst, fruit, koekjes en andere lekkernijen voor de monniken. Pip en Mees delen bananen uit. Sprookjesachtig gezicht. Alles gebeurt in stilte. Dat was meteen de grootste uitdaging want Mees hield het niet meer en bleef maar roepen en zwaaien naar ‘al zijn grote fffffrienduuun’.
Na 6 dagen verlaten we het relaxte Luang Prabang en nemen we een VIP bus naar Viang Vieng. De VIP bus is uitgerust met toilet en brengt de reistijd bedraagt 4 uur volgens het reisbureau. Als we aankomen op het busstation zoeken we overal naar de beloofde bus….en uiteindelijk vinden we ‘m; een 30 jaar oude, terracotta kleurige bus met bijpassende gordijntjes, en stoelen die ooit wit waren maar ondertussen dezelfde kleurstellingen hebben gekregen door het zeer intensieve gebruik ervan. De toilet in de bus bestaat uit een hokje met een emmer. ‘LAO-VIP-style’ beginnen we aan ons avontuur om 8 uur later aan te komen….LAO-time noemen we het vanaf nu. Reistijd hier is aantal toegezegde reisuren x 2. De kinderen brengen de busrit slapend door in tegenstelling tot hun ouders…We verheugen onszelf op het hotel met zwembad en tuin aan de rivier…
Bij aankomst blijkt het hotel ‘a little bit under constllluction’ volgens de receptioniste....werkelijk waar, de betonstortwagens rijden af en aan, overal timmerlui, rommel en werkelijk geen enkel grassprietje meer te ontdekken.... We vragen ons geld terug en verkassen naar een bungalow een eind verderop…MET uitzicht op de tuin, rivier en zwembad komen we bij van een intensieve reisdag. De volgende dag blijven we in de relaxmodus bij het zwembad liggen en doen we NIKS.
Na de ‘VIPbus-experience’ reduceren we het risico op LAO-style-travelling door een minibus te huren die ons in 3 uur naar de hoofdstad Vientienne brengt. We hoorden dat deze stad heel rustig en stil was, maar vinden het eigenlijk wel meevallen. We eten Laap (Laotiaanse specialiteit van kip met munt, koriander, limoen) en verse loempia’s en bezoeken een aantal tempels, waaronder de gouden tempel, de belangrijkste voor de Laotianen, want hier zou een stuk van het borstbeen van Boedha liggen. Indrukwekkend! Mees en Pip vermaken zich weer kostelijk met hun ‘spot the monk’-spelletje….We zijn dan ook niet verbaasd als Mees binnen een mum van tijd weer een ‘grote Ffffriend’ heeft gevonden. Hij buigt weer diep voor de monnik, pakt hem bij de hand en zegt: ‘fotooooo met Meesss!!!’ Een fotosessie met Mees en monnik volgt……we kunnen inmiddels een fotoboek vullen met Mees & Monks!
Pip speelt bij de tempel met een meisje van haar leeftijd en een poes. Waar ze in Nederland op afstand blijft van alles wat ook maar enigszins lijkt op een poes, trekt ze er hier juist naar toe. De meiden spelen en lachen alsof ze elkaar al jaren kennen. Bij het afscheid schuift Pip haar lievelingshaarspeld in het haar van het meisje….
We blijven onszelf verbazen over het gemak waarmee de kinderen op alle nieuwe ervaringen reageren. Lange busreizen, vreemd eten, nieuwe hotels, de constante aandacht van vreemde mensen die aan hun haren willen zitten of een aai over hun bol willen geven. We zijn apentrots! Ze doen het fantastisch…
En dan vinden we het tijd voor het volgende land op ons grote avontuur: CAMBODJA! We vliegen naar Phom Phen en komen 2 uur later aan in ons hotel. Goede keuze: enorme family-room met zwembad, gerund door Aussies; en dat merken we aan de relaxte sfeer. We besluiten meteen 4 dagen te blijven hier!
’S Avonds eten we bij een restaurant waar straatkinderen worden opgeleid. Fantastisch eten, heel vriendelijk personeel en een grote speelkamer met lego. We besluiten terug te komen en vaker dit soort initiatieven te bezoeken; prachtig duurzaam initiatief om te investeren in opleiding voor jongeren, want zij zijn de toekomst, niet waar?
De kinderen zetten hun schoen en zingen heel hard Sinterklaas liedjes….Niet zonder resultaat want de volgende ochtend worden Erwin en ik wakker van een knagend geluid naast ons. De kinderen hebben hun buit uit hun schoenen gehaald en liggen tevreden in hun bedden alle chocolademunten op te eten. ‘Sint heeft ons horen zingen he?’.
De dag erna besluiten we nog een keer terug te gaan naar het restaurant van gisteren. Ze maken uitsluitend typisch Cambodjaanse gerechten. Een specialiteit van dit land is gefrituurde spin. Omdat grenzen er zijn om verlegd te worden besluiten we er een te bestellen. Even later wordt er bordje neergezet. Mooi opgemaakt met komkommer en wortel ligt daar dan een grote gefrituurde spin…met harige pootjes compleet. Het liefste zou ik terplekke zijn opgestaan en gillend het pand hebben verlaten. Maar nee….iets met ‘voorbeeldfunctie’ weerhield me van deze reactie. Erwin wierp zich geheel vrijwillig op als fotograaf en cameraman en had dus ineens zijn handen vol. Goed voorbeeld doet volgen, dus alsof het heeeel normaal was brak ik een pootje van de spin af en mompelde erg enthousiast tegen de kinderen dat het ‘heerlijk’ was…’een soort kippenpootje’….mmmm…proef maar! Na wat aarzelingen volgde Mees en duwde heel stoer een pootje in zijn mond. ‘ik lust Spin, nou jij Pip’. Pip probeerde het ook en merkte op dat er nog haren op haar pootje zaten. Ze hield het bij een pootje en sloot af met de conclusie dat ze Spin niet lekker vond. Mees stopte een voor een de andere pootjes in zijn mond. Het lijfje kreeg ik gewoon echt niet weg. De opmerking van de bediening dat het lijfje vol met eitjes zat hielp niet. Om het feest compleet te maken kwam er een andere ober aan met een levend exemplaar. Weer onderdrukte ik een gil. You want to have this spider? Yes, my husband likes him a lot….met een allerliefste glimlach keek ik Erwin aan….De spin liep heerlijk over zijn arm tot dat Pip zei: ‘nou jij mam’….weer iets met voorbeeldfunctie dus ja hoor…zit je dan met een spin op je bord en een spin op je arm…en nu maar hopen dat die gefrituurde versie geen goede bekende van die levende op mijn arm is.…’Mam, hij heeft zoveel haar dat ik zijn tanden niet kan zien’…Nee schat, ik ook niet….Zal ik deze lieve harige vriend nu ook even op jullie shirt zetten, maak ik nog een leuk fotootje.….'Nee hoor, wij gaan weer spelen nu. Doeiiii!'
De rest van het restaurant deed inmiddels geen moeite meer subtiel te kijken wat er gaande was bij onze tafel maar zat achterstevoren op hun stoel of stond rond onze tafel….Niet zo gek dus dat we aan de praat raakten met een Nederlands artsen stel die hier met hun drie kinderen wonen. Ze werken aan een voedingsonderzoek in Cambodja en vertelden dat de kinderen hier gemiddeld een stuk kleiner zijn dan in andere landen omdat er nauwelijks voedingsstoffen in hun pap zitten. Door gemalen vis aan de pap toe te voegen maakten ze pap voedzamer. Het enige dat in deze pap nog ontbrak was zink….en laat dat nou net in grote hoeveelheden in onze grote harige vrienden zitten….Je raadt al wat ze behalve vis nog meer aan de babypap hadden toegevoegd. Geen grap!! Nou bleek alleen dat de zinkopname van de spinnenpap niet optimaal was, dus daar een oplossing voor zoeken was hun volgende uitdaging. Terwijl onze kinderen leuk samen speelden deden Erwin en ik onderzoek naar de alcoholopname van de mango daiquiri’s….. Prima eerste resultaten maar vervolgonderzoek is noodzakelijk……we vielen als een blok in slaap….
Na 6 dagen verlaten we het relaxte Luang Prabang en nemen we een VIP bus naar Viang Vieng. De VIP bus is uitgerust met toilet en brengt de reistijd bedraagt 4 uur volgens het reisbureau. Als we aankomen op het busstation zoeken we overal naar de beloofde bus….en uiteindelijk vinden we ‘m; een 30 jaar oude, terracotta kleurige bus met bijpassende gordijntjes, en stoelen die ooit wit waren maar ondertussen dezelfde kleurstellingen hebben gekregen door het zeer intensieve gebruik ervan. De toilet in de bus bestaat uit een hokje met een emmer. ‘LAO-VIP-style’ beginnen we aan ons avontuur om 8 uur later aan te komen….LAO-time noemen we het vanaf nu. Reistijd hier is aantal toegezegde reisuren x 2. De kinderen brengen de busrit slapend door in tegenstelling tot hun ouders…We verheugen onszelf op het hotel met zwembad en tuin aan de rivier…
Bij aankomst blijkt het hotel ‘a little bit under constllluction’ volgens de receptioniste....werkelijk waar, de betonstortwagens rijden af en aan, overal timmerlui, rommel en werkelijk geen enkel grassprietje meer te ontdekken.... We vragen ons geld terug en verkassen naar een bungalow een eind verderop…MET uitzicht op de tuin, rivier en zwembad komen we bij van een intensieve reisdag. De volgende dag blijven we in de relaxmodus bij het zwembad liggen en doen we NIKS.
Na de ‘VIPbus-experience’ reduceren we het risico op LAO-style-travelling door een minibus te huren die ons in 3 uur naar de hoofdstad Vientienne brengt. We hoorden dat deze stad heel rustig en stil was, maar vinden het eigenlijk wel meevallen. We eten Laap (Laotiaanse specialiteit van kip met munt, koriander, limoen) en verse loempia’s en bezoeken een aantal tempels, waaronder de gouden tempel, de belangrijkste voor de Laotianen, want hier zou een stuk van het borstbeen van Boedha liggen. Indrukwekkend! Mees en Pip vermaken zich weer kostelijk met hun ‘spot the monk’-spelletje….We zijn dan ook niet verbaasd als Mees binnen een mum van tijd weer een ‘grote Ffffriend’ heeft gevonden. Hij buigt weer diep voor de monnik, pakt hem bij de hand en zegt: ‘fotooooo met Meesss!!!’ Een fotosessie met Mees en monnik volgt……we kunnen inmiddels een fotoboek vullen met Mees & Monks!
Pip speelt bij de tempel met een meisje van haar leeftijd en een poes. Waar ze in Nederland op afstand blijft van alles wat ook maar enigszins lijkt op een poes, trekt ze er hier juist naar toe. De meiden spelen en lachen alsof ze elkaar al jaren kennen. Bij het afscheid schuift Pip haar lievelingshaarspeld in het haar van het meisje….
We blijven onszelf verbazen over het gemak waarmee de kinderen op alle nieuwe ervaringen reageren. Lange busreizen, vreemd eten, nieuwe hotels, de constante aandacht van vreemde mensen die aan hun haren willen zitten of een aai over hun bol willen geven. We zijn apentrots! Ze doen het fantastisch…
En dan vinden we het tijd voor het volgende land op ons grote avontuur: CAMBODJA! We vliegen naar Phom Phen en komen 2 uur later aan in ons hotel. Goede keuze: enorme family-room met zwembad, gerund door Aussies; en dat merken we aan de relaxte sfeer. We besluiten meteen 4 dagen te blijven hier!
’S Avonds eten we bij een restaurant waar straatkinderen worden opgeleid. Fantastisch eten, heel vriendelijk personeel en een grote speelkamer met lego. We besluiten terug te komen en vaker dit soort initiatieven te bezoeken; prachtig duurzaam initiatief om te investeren in opleiding voor jongeren, want zij zijn de toekomst, niet waar?
De kinderen zetten hun schoen en zingen heel hard Sinterklaas liedjes….Niet zonder resultaat want de volgende ochtend worden Erwin en ik wakker van een knagend geluid naast ons. De kinderen hebben hun buit uit hun schoenen gehaald en liggen tevreden in hun bedden alle chocolademunten op te eten. ‘Sint heeft ons horen zingen he?’.
De dag erna besluiten we nog een keer terug te gaan naar het restaurant van gisteren. Ze maken uitsluitend typisch Cambodjaanse gerechten. Een specialiteit van dit land is gefrituurde spin. Omdat grenzen er zijn om verlegd te worden besluiten we er een te bestellen. Even later wordt er bordje neergezet. Mooi opgemaakt met komkommer en wortel ligt daar dan een grote gefrituurde spin…met harige pootjes compleet. Het liefste zou ik terplekke zijn opgestaan en gillend het pand hebben verlaten. Maar nee….iets met ‘voorbeeldfunctie’ weerhield me van deze reactie. Erwin wierp zich geheel vrijwillig op als fotograaf en cameraman en had dus ineens zijn handen vol. Goed voorbeeld doet volgen, dus alsof het heeeel normaal was brak ik een pootje van de spin af en mompelde erg enthousiast tegen de kinderen dat het ‘heerlijk’ was…’een soort kippenpootje’….mmmm…proef maar! Na wat aarzelingen volgde Mees en duwde heel stoer een pootje in zijn mond. ‘ik lust Spin, nou jij Pip’. Pip probeerde het ook en merkte op dat er nog haren op haar pootje zaten. Ze hield het bij een pootje en sloot af met de conclusie dat ze Spin niet lekker vond. Mees stopte een voor een de andere pootjes in zijn mond. Het lijfje kreeg ik gewoon echt niet weg. De opmerking van de bediening dat het lijfje vol met eitjes zat hielp niet. Om het feest compleet te maken kwam er een andere ober aan met een levend exemplaar. Weer onderdrukte ik een gil. You want to have this spider? Yes, my husband likes him a lot….met een allerliefste glimlach keek ik Erwin aan….De spin liep heerlijk over zijn arm tot dat Pip zei: ‘nou jij mam’….weer iets met voorbeeldfunctie dus ja hoor…zit je dan met een spin op je bord en een spin op je arm…en nu maar hopen dat die gefrituurde versie geen goede bekende van die levende op mijn arm is.…’Mam, hij heeft zoveel haar dat ik zijn tanden niet kan zien’…Nee schat, ik ook niet….Zal ik deze lieve harige vriend nu ook even op jullie shirt zetten, maak ik nog een leuk fotootje.….'Nee hoor, wij gaan weer spelen nu. Doeiiii!'
De rest van het restaurant deed inmiddels geen moeite meer subtiel te kijken wat er gaande was bij onze tafel maar zat achterstevoren op hun stoel of stond rond onze tafel….Niet zo gek dus dat we aan de praat raakten met een Nederlands artsen stel die hier met hun drie kinderen wonen. Ze werken aan een voedingsonderzoek in Cambodja en vertelden dat de kinderen hier gemiddeld een stuk kleiner zijn dan in andere landen omdat er nauwelijks voedingsstoffen in hun pap zitten. Door gemalen vis aan de pap toe te voegen maakten ze pap voedzamer. Het enige dat in deze pap nog ontbrak was zink….en laat dat nou net in grote hoeveelheden in onze grote harige vrienden zitten….Je raadt al wat ze behalve vis nog meer aan de babypap hadden toegevoegd. Geen grap!! Nou bleek alleen dat de zinkopname van de spinnenpap niet optimaal was, dus daar een oplossing voor zoeken was hun volgende uitdaging. Terwijl onze kinderen leuk samen speelden deden Erwin en ik onderzoek naar de alcoholopname van de mango daiquiri’s….. Prima eerste resultaten maar vervolgonderzoek is noodzakelijk……we vielen als een blok in slaap….
-
27 November 2013 - 19:12
Wies:
Ik griezel nog steeds van jullie variant van spin. Heb toch liever die van mij. Wel heel stoer hoor. Leuk verhaal weer om te lezen.
Op naar het volgende avontuur. -
27 November 2013 - 19:35
Oma Henriette En Opa Cees:
Het blijft een spectaculair verhaal......en in dit restaurant hoef ik GEEN spin te eten laat staan er eentje op mijn arm gezet hebben.
We blijven ons verbazen over de nieuwe dingen die jullie meemaken....en de flexibiliteit van de kinderen is fantastisch...het kan echt niet anders dan dat ze hier zich wat van moeten herinneren.......en weer zien we uit naar het volgende verhaal....
En als de kids hard genoeg zingen weet ik zeker dat Sint ze hoort!!!!!!!! Liefs xxx -
27 November 2013 - 20:51
Esmeralda:
iiiieeeuuuuwwww! echt vies! nog erger dan die kippentenen!!
Have fun, lieverds! xxxx -
27 November 2013 - 21:39
Carla:
Heerlijk om jullie zo te volgen in dit spannende avontuur.
Geniet van al dat lekkere eten. !!!!!!
Knuffel xxx -
27 November 2013 - 22:27
Sandra Nijskens:
Brrrr die spinnen!!! Maar wat een prachtige foto's weer. Geweldig ook dat de kinderen er zo ontspannen in mee kunnen gaan. Benieuwd naar het volgende reisverslag!
Xx Sandra -
27 November 2013 - 23:50
Wieteke:
Ooohhhhh frouk!!! Respect!!!! Ik krijg er hier al kriebels van...pffff
Aardig wat grenzen verlegd al met deze vakantie! Leuk om weer te lezen! X -
28 November 2013 - 11:30
Petra Hauer-Reedijk:
Ik vind je ZO stoer met die spinnen, echt respect!
Zit hier gewoon met kippenvel achter mijn pc -
30 November 2013 - 10:00
Huib:
Leuk leuk leuk! Mooi geschreven Frouke!
Het voelt alsof ik bij jullie aan tafel zat.
Het kriebelt ineens overal hier! ;-) -
02 December 2013 - 19:01
Mark:
Hey Globetrotters,
Wat een heerlijke verhalen weer, krijg gelijk zin op mijn koffers te pakken en jullie kant op te komen... Doe mij dat recept van die spin, lijkt me alleen een beetje karig als hoofdgerecht, maar respect hoor. Denk dat jullie de spinnen op de boot nu ook makkelijk kunnen hebben.
Hou ons op de hoogte van jullie avonturen en ik zag dat jullie de website hadden geopend in Cambodja... Jaaaa NSA software op de site.. hahahaaa
Geniet..... X M&M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
