Expeditie Blominson

Parelwitte stranden, kraakhelder azuurblauw water, 18 rieten hutjes pal aan het strand. Geen internet, geen telefoon en een paar uur per dag stroom...Precies wat we nodig hebben voor onze eigen expeditie Blominson.

Twee uur varen van de havenstad Shinoukville ligt een klein eilandje, Koh Rong Saloeng. Twee keer per dag vaart er een klein bootje naar het eiland om gasten op te halen en weg te brengen. De kinderen hebben de hele tocht naar het eiland gezocht naar de stoomboot van Sinterklaas. Elke boei in het water werd aangezien voor cadeautjes die van zijn boot af waren gevallen..

We worden welkom geheten in het openluchtrestaurant met uitzicht op het strand....We hebben het idee dat we in een bounty commercial terecht zijn gekomen....nippend aan een koude lime-juice in onze hangmat (ja klinkt walgelijk!) verheugen we ons op 4 dagen niks. Fijne afwisseling na het drukke Phom Pehn!

We brengen de rest van de dag door in het water en op het strand. We vallen 's avonds vroeg in slaap door het geluid van de zee..'S nachts horen we een klotsend geluid....klinkt niet echt als zee.....het is Pip...ze is niet lekker en spuugt de hele boel onder....Arm kind. Denken dat ze in al haar enthousiasme toch te veel zeewater heeft binnen gekregen. Ze vindt zichzelf ook heel zielig en vertelt een keer of 20 tegen Mees dat Sinterklaas haar ook vast heel zielig vindt. Mees knikt instemmend en slaapt rustig verder. De volgende ochtend heeft Sint opblaasballen en pepernoten gebracht. Pip laat geen kruimel liggen en voelt zich weer kiplekker.....

Het eilandleven bevalt ons uitstekend. We snorkelen, dobberen rond op een opblaasbootje, bouwen zandkastelen, zoeken naar schelpen en koraal en bouwen een eigen totumpaal voor onze hut. De kinderen kijken veel naar Ariel de zeemeermin en zijn dan ook ernstig teleurgesteld dat ze tijdens het snorkelen nergens een zeemeermin tegen komen. Gelukkig komen ze wel overal 'Sebastiaantjes' tegen (hermietkrabbetjes)....

'S avonds zitten we net heerlijk te eten als Mees ineens wit wegtrekt en de hele tafel onderkotst. 'Meesje moet in de zee ook zijn mondje dichthouden he?'aldus dokter Pip, die zich ondertussen over haar broertje ontfermt terwijl wij de stoelkussens enigzins proberen schoon te krijgen. Ongelooflijk hoe de kinderen de afgelopen weken echt alles in hun mond stoppen zonder ziek te worden en nu ineens allebei moeten spugen! Onverstoorbaar eten we verder terwijl Mees en Pip strijden om de beste kotsimitatie...Mees wil dan graag even bij mama op schoot zitten. Tuurlijk ventje. Ik neem net een hapje groene curry als Mees weer een PR vestigt in het WK projectielbraken. Ik zit helemaal onder en ben wel klaar met eten. Erwin haalt aan de bar nog maar even een koud blikje bier dat we dan bij de hut op kunnen drinken. Mees wil mee. Hij lijkt weer wat kleur te krijgen. Net als Erwin zijn bier krijgt spuugt Mees nog een keer over zijn schouder de bar onder. Ik geloof dat de eetlust van het hele restaurant inmiddels wel over was...en mocht dat niet het geval zijn, dan verdween die trek vast door de penetrante zure lucht die inmddels overal was doorgedrongen. Verrassend hoe lief mensen blijven als je hun diner zo ruw verstoord; de ene kwam met doekjes, de andere met medicijnen, aaien over Mees' zijn bolletje...Mees kreeg een opleving (tja, inmiddels kon er ook niets meer dwars zitten). We hebben hem in bed gelegd en daar vertelde hij trots dat hij een hele grote jongen was omdat hij heeeeeeel goed kon spugen...de zoveelste kotsimitatie volgde en uiteindelijk vielen onze spuugmonsters in slaap. Niet veel later volgden wij.

Die nacht werden we wakker van gestommel....Mees en Pip sliepen...het geluid kwam van buiten, net naast onze hut...Geen idee wat het was...was pikkedonker buiten...de volgende ochtend bleek dat er 5 waterbuffels een verkeerde afslag hadden genomen en op het strand terecht waren gekomen. Kan gebeuren...

Op onze laatste dag ging Erwin vissen met een barman en een paar cambodjanen. Een lang visnet van zo'n 100 meter lang werd in een steeds kleiner wordende cirkel naar elkaar toegetrokken. Uiteindelijk konden ze met hun duikbril op de vissen uit het net plukken. Een uur later stonden diezelfde vissen in gebakken toestand voor onze neus. Verser wordt het niet....smullen maar!

Na de vis beginnen de kinderen keihard hun hele sinterklaasliedjes repertoire te zingen....het is immers pakjesavond vanavond..... De andere gasten hier vragen wat de kinderen zingen. We vertellen ze over Sinterklaas....'is this the dutch tradition with the black piets?'..... Yes, that's us: famous because of black piets, gordon and cheese....lekker imago hebben we opgebouwd de laatste tijd...tsssss...
De kinderen zijn door het dolle als ze twee chocolade letters vinden als ze terug komen van de wc...hebben ze net zwarte piet gemist! We zagen hem lopen over het strand!! Ze gaan ernaar op zoek...Alle aanwezige gasten spelen mee aan deze 'dutch saint niklos activities' en krijgen als beloning voor hun zoekwerk naar Black Piet' een stukje chocola van de kids. Pip vertelt trots tegen een Nederlands stel: kijk ze zijn van de Appie, die hebben wij in Rotterdam. Daar heeft Sint ze gekocht, want die heb ik hier nog niet gezien...Slim he?' De Nederlanders weten hun gezicht keurig in de plooi te houden en vinden Sint ook heel slim. 'misschien ligt er bij jou huis ook wel iets als je lief bent' roept Mees met zijn hele gezicht onder de chocola....

Onze eiland expeditie wordt in stijl afgesloten door Mees die de hele boot onderspuugt op weg terug naar het vasteland...Ik heb hem net op schoot...Erwin spoelt ons enigzins schoon maar die geur....'zure blom pur sang'....

Op naar ons volgende avontuur in Siem Riep: de Angkor Wat tempels....maar eerst nog even 7 uur in de bus....