zwemmen met olifanten in Laos

Na 3 prachtige weken Thailand reizen we door naar het volgend land: Laos! We hebben lang getwijfeld; 2 dagen op een slowboat door de prachtige ongerepte natuur van Noord Laos, of gewoon makkelijk en snel: vliegen naar Luang Prabang. We zijn van backpackers in childpackers alias flashpackers veranderd, dus we kozen voor het laatste; geen seconde spijt...Eenmaal hier horen we de meest verschrikkelijke verhalen over 50 man op een overvolle boten zonder reddingsvesten, normale zitplek, eten of wat dan ook. Het enige dat wel echt mooi was, was het uitzicht. Nou, dat was het vanuit het vliegtuig ook. Vliegtijd: 1 uur…. We kwamen dus lekker uitgerust in Laos aan waar we een fijn hotel in het centrum hebben, een paar honderd meter van –hoe verrasend- the foodmarket! (Ja, daar zoeken we onze hotels op uit! Eten is en blijft een hoofdonderdeel van onze reis.)

Luang Prabang is een relaxte stad die meer aanvoelt als een dorp waar de tijd stil is blijven staan. We merken duidelijk verschil met Thailand. Ze zijn hier net iets minder ver met alles: infrastructuur, hotels, toerisme, onderhoud aan tempels, etc…. Toch zijn we meteen dol op deze stad, omdat de sfeer er ontzettend relaxed is en dat sluit goed aan bij hoe we ons voelen.

S’ avonds bestellen de kinderen pizza met olijven. Ze verorberen ‘m in een keer en herkennen de olijven; ‘die aten wij ‘vroeger’ in Nederland ook he mam?’ Wij houden het lekker bij Thais o nee, Laotiaans...(lijkt verdacht veel op elkaar….we moeten alleen even omschakelen qua taal en biermerk…(van Chang naar Lao beer…) We laten de kinderen foto’s zien van de intocht van Sinterklaas in Nederland. Ze herkennen alles direct, al moeten we ze even op weg helpen met de tekst van de liedjes….(rare gewaarwording hoor; sinterklaas met 30 graden). Pip is stiekem een beetje bang dat ze wordt overgeslagen...Dus ze ging braaf haar liedjes zingen en vertelde een keer of 10 dat zij en haar broer dit jaar toch wel heel erg lief zijn geweest. Gelukkig heeft Sinterblommetje overal aan gedacht en zitten er twee chocoladeletters in zijn rugzak…..Nog even zoeken naar een geschikt moment om hun slipper te zetten.

Na een goede nachtrust bekijken we overdag een tempel waarvoor we een behoorlijke klim moeten maken. We krijgen er een spectaculair uitzicht voor terug…en een tempel waar een mevrouw kleine vogeltjes in kooitjes verkoopt om vrij te laten. Een succesnummer onder de Laotianen….Het vrijlaten van de diertjes staat ons wel aan, dus de kinderen mogen ook allebei een vogeltje uitzoeken. Mees snapt het idee niet helemaal en wil bijna het vogeltje met kooitje en al over de rand gooien. Gelukkig zijn we nog net op tijd om de vogeltjes –nu echt- te bevrijden. De kinderen doen een wens die ze niet willen vertellen want dan ‘gebeurt de wens dus niet meer’…We twijfelen er niet aan dat het iets met een man met een lange witte baard te maken heeft….

S’ avonds vieren ze Lon Krathong, oftewel; lichtfeest; een jaarlijks feest dat het einde van het regenseizoen en de het begin van een nieuw ‘jaar’ symboliseert. Mensen komen massaal met bloemen, kaarsen en lampionnen naar de tempels. Dat zorgt voor een hele sprookjesachtige setting. Pip dacht dat het kerst was en dat kwam qua sfeer absoluut in de buurt! Mees was vanaf de eerste minuut weer in de ban van de monniken die er rond liepen. Een monnik sprak een beetje engels en had leuk contact met Mees.…even later stonden ze samen lampionnen aan te steken en nog even later stonden er wel 20 monniken mee te helpen….en nog even later stonden er 50 man foto’s te maken van 20 monniken en 4 Nederlanders die lampionnen aanstaken en oplieten…een avondvullend programma….zo mooi…we waren er stil van!

De volgende dag begon goed op de foodmarket….baguettes met pindakaas, Nutella of smeerkaas en chocomelk voor de kids. Franse invloed is duidelijk aanwezig hier..kids genieten ervan!

We besluiten een dagje rustig aan te doen en nemen een tuk tuk naar de watervallen. Eenmaal daar aangekomen blijkt er ook een olifantentrainingskamp te zitten. De watervallen zijn prachtig en de olifanten nemen een bad in de watervallen….1 x raden wie er mee gaan badderen!!!!! Volgens de gids waren onze kids te klein, dus besloten Erwin en ik om de beurt te gaan. De mahoet (olifantentrainer) dacht er duidelijk anders over en zette Pip met haar zwemband om bij mij op de olifant die hij vervolgens het water in stuurde om te gaan zwemmen. De olifant luisterde perfect en liep rustig het water in. Het leek alsof hij aanvoelde dat er een kleintje op zijn rug zat, want hij deed rustig aan en ging niet te diep onder water. Pip zat apentrots op zijn rug en ik zo mogelijk nog trotser achter haar. De mahoet gooide bananen naar ons die we aan de olifant konden voeren. De olifant zwom naar de waterval en vervolgens naar de kant waar Erwin en Mees stonden, om nog wat bananen te scoren. ‘Mees, mees, ik zwem met de olifant!!!’ gilde Pip. Mees stond te springen van opwinding….Dit was zonder enige twijfel het allerallergaafste wat we tot nu toe gedaan hebben!! Het water van de watervallen was kraakhelder en je merkte gewoon dat die olifanten het goed hebben hier. Onze olifant liep rustig het water weer uit en hurkte zodat we zijn knie als trapje konden gebruiken. Pip vond dat heel slim van de olifant. Mees hield het ondertussen niet meer en zat al bovenop de olifant nog voordat Erwin erop kon klimmen. Hij bleef maar gillen; ik ben mahoeeeetttt, ik ben Mees mahooeetttttt….

De rest van de dag lopen we allevier op pure adrenaline. Op de avondmarkt valt Mees in slaap….we genieten ondertussen van vis van de bbq, enorme borden groenten en noodles, verse fruitsapjes en koude biertjes…Pip wil kip op een stokkie; een kipfiletje van de bbq. Blijkbaar beginnen we er door onze eetgewoontes aardig ingeburgerd uit te zien, want we krijgen tijdens het eten vaak de vraag of we hier wonen. Als we vertellen dat we 3 maanden met de kids op reis zijn, krijgen we het standaard vragenlijstje voorgeschoteld: waarom, waarheen, hoe doe je dat met jullie werk en hoe vinden de kinderen het?

We kunnen niet anders dan concluderen dat deze reis een geweldig avontuur is! Natuurlijk is het reizen met kleine kinderen anders dan het backpacken zoals we dat gewend waren, maar de flexibiliteit en relaxtheid waarmee de kinderen op alles reageren doet ons elke dag opnieuw versteld staan. Niet meer op reis als je kleintjes hebt? Onzin! Tempo omlaag, luxe standaard omhoog en stoppen met vooraf bedenken hoe het gaat of moet zijn! Onze kinderen laten ons op een andere manier kijken en leren ons te leven met het moment. Dan vertellen we dat we boffen met ons werk. We hebben allebei het geluk behalve leuk werk een sociale werkgever te hebben. Door het reizen nemen we even afstand van het dagelijkse leven waar we in zitten en staan we daardoor wat bewuster stil bij hoe goed het leven in Nederland eigenlijk is…….en elke keer als we deze vragen beantwoorden realiseren we ons opnieuw hoe bijzonder de reis die we nu maken eigenlijk is….

Voordat jullie allemaal afgehaakt zijn omdat jullie denken dat je op de weblog van een of andere verlichte yogi-familie terecht bent gekomen: het is echt niet alleen maar halleluja hoor. Natuurlijk lopen dingen hier, net zoals in het gewone leven, ook niet altijd zoals ze moeten lopen….kinderen die spontaan aan de diarree gaan bij een vol zwembad is minder grappig. Ook is het minder tof als de kids zichzelf per ongeluk helemaal onder pissen als we in een 6 uur durende busrit zitten….Wat dacht je van een rups die je onderin je noodle soep tegen komt? Of een kind dat een enorme driftbui krijgt als hij voor de 100e keer aangehaald wordt of weer op de foto moet…En ja, natuurlijk balen we als we onszelf verheugd hebben op een ‘real cappucino’ en dat blijkt nog slechter te smaken dan een opgewarmd bakkie water uit de Maas. En het is ook niet lachen gieren brullen als je een hap van je baguette neemt en er een groot mierennest in blijkt te zitten…..Hoe gek het ook klinkt: we kunnen het hier makkelijker van ons af laten glijden, onze schouders erover ophalen of er een goede grap over maken. Misschien is dat het; reizen zorgt voor meer relativering….mooi meegenomen, niet waar?